آثار حقوقی نجات دریایی در حقوق ایران و کنوانسیون کمک و نجات دریایی 1989 لندن

برای تحقق عملیات نجات دریایی اجتماع شرایط و اصولی نیاز است که برای استفاده از مزایای نجات دریایی در هر دعوایی باید اثبات شوند. متعاقب اثبات وجود این اصول و شرایط که خود مسایل مهمی در ضمن دارند میان طرفین نجات روابطی حقوقی مطرح می شوند. موضوع مسولیت های متقابل طرفین نجات از مسایلی است که در شفاف سازی روابط آن ها نقش فراوان به عبارتی دیگر اطراف نجات دریایی چه قبل از شکل گیری عملیات نجات دریایی و چه در ضمن آن و چه بعد از آن موظف به رعایت وظایفی هستند که قانون و عرف برای آن ها تعیین کرده است. روابط طرفین نیز بعد از اتمام عملیات نجات جریان دارد و به شکل حق و تکلیف برای دریافت و پرداخت اجرت نجات نمود می یابد. در مسئله پاداش نجات ارزش اموالی که نجات پیدا کرده اند محل تأمین و پرداخت پاداش نجات را تشکیل می دهند و این پاداش باید بین آن اموال تقسیم شود و سهم هر کدام تعیین شود. پس از مشخص شدن سهم هر یک از اموال نجات یافته در پاداش نجات دریایی نوبت به تقسیم سهم هر یک از نجات دهندگان می رسد. لیکن این حقوق و تکالیف زمانی می توانند از عالم ثبوت به عالم اثبات پای گذارند که بتوان آن ها را به اجرا در آورد فلذا در نهایت باید حقوق و تضمیناتی که برای نجات دهنده وجود دارد و او را برای رسیدن به حق خود یاری می دهند را شناخت که کنوانسیون کمک و نجات دریایی 1989 لندن و قانون دریایی ایران این طرق را مطرح کرده اند.